بسم حق

سلام

قصد کرده بودم که دیگه ننویسم . البته من نوشتم شاید (اصولا آدمها از این حرفا زیاد می زنن ولی چیزی که مثل یه اعتیاد و یا بهتره بگم مثل یه احتیاج می مونه رو نمیشه به این راحتی کنار گذاشت) . ممنون از این که از اون متن به اون بلند بالایی فقط چند خط آخرش بیشتر مورد توجه قرار گرفت .      

اما میخواستم یه گله ازتون بکنم در بدترین شکل ممکن , آبدارچی اومد و گفت که تکراری شدی ولی حتی اون هم نگفت که چیکار کنم که از این تکراری بودن دربیام ؛ دیگران هم . لابد میگین عجب رویی داره این موجود . نمیگم از این که اومدین و ابراز لطف کردین خوشحال نشدم که برعکس خیلی هم به خودم مفتخر گشتم (همراه با مقادیری اضافه وزن) . اما حقیقت اینه که این روزا خیلی نیاز دارم بهم بگین چیکار کنم تا این که بگین چیکار نکنم . فکر می کنم بدجوری باز دارم تند میرم ولی میخوام تند برم شاید شما هم آتیش تندی رو در برابر من روشن کردین . نمیگم جبهه گرفتن ولی خب یه جور مقابله از نوع کاملا آروم و به دور از خشونت .

اما چند شب پیشتر مثل همیشه بیخوابی و افکار جورواجور اجازه نمیداد بخوابم که جملات گنگ و نامفهومی به ذهنم می رسید . اینجوری سرهم کردمشون نمی دونم چی از آب در اومده ولی هر چی هست حاصل یه بیدار خوابی ناشی از افکار بیخود با کمی اسانس تکراری بودنه (به همراه داشتن کیسه پلاستیکی به هنگام تقریر این متن اکیدا توصیه می شود) :

×گفتم: من گناهکارم !

-گفت: به چه جرمی ؟        ×به جرم زندگی !

-دلیلت چیه ؟                    ×عاشقی !

-ثابت کن !                      ×فرمولی نداره که بتونم ثابت کنم !

-شاهد احضار کن !           ×فقط یکی رو دارم اونم حرفاش رو با من و تو زده !

-آخرین دفاع !                  ×من رو به اشد مجازات محکوم کنین لطفا !

-اشد مجازات برای تو همون زندگیه . بمون و درد بکش شاید فهمیدی که زندگی برای این نیست که تا خواستی دیگه نباشی . بدون که عاشقی راه و رسمی داره و شیوه رندان بلاکش باشد . بدون که فرمولش رو باید پیدا کنی نه توی دنیای آمار و ریاضیات , نه توی دنیای علم . بدون که اون یه نفر همیشه حرف می زنه گوش شنوا کو ؟! و بالاخره بدون که هنوز خیلی از مرحله پرتی .

×آره قبول دارم که این درد زندگی واقعا بدترین مجازاته برای کسی که مفهوم زندگی رو درک نکرده باشه . ولی اینجور نبوده که نخوام درک کنم . چرا هر بار خواستم , یه چیزی یا یه کسی مانعم شد . میگی دارم توجیه می کنم شاید حق با تو باشه ولی ... . این رو هم قبول دارم که همیشه توی ادعای عاشقی موندیم یه روز یکی اومد گفت لاف عشق می زنی ؛ واقعا این لاف عشق تا کجا می تونه پیش بره اینقدر که خودت هم باورت بشه که کم از فرهاد و مجنون نداری؟ اه . هر قدر از این لعنتی حرف می زنی کمتر راحت میشی . هرقدر بیشتر در موردش فکر می کنی کمتر به نتیجه می رسی اصلا این عشق چیه؟ هزار بار خودمو گول زدم که عشق تعریفی نداره مثل سعادت و خوشبختی مثل خیلی چیزای دیگه از مفاهیم پیچیده ای که زندگی ما رو پر کرده اما بالاخره باید یه جایی یه چیزی ازش دیده باشن که اینقدر براش سر و دست می شکنن . لابد یه جایی زیباییش برای همه یکسان بوده که همه دوستش دارن حتی اونایی که دم از بیخود بودن و ناشی از بحرانهای دوره بلوغ و جوانی می دوننش , بالاخره یه روزی اعتراف می کنن که خودشون هم این موضوع رو حلقه مفقوده زندگیشون یافتن . آره بزرگترین مفهومی که این روزا آدمی باهاش درگیره و نمی تونه بهش جواب بده نه خدا و دین , نه جامعه و خلق , نه حتی اینه که اول مرغ بوده یا تخم مرغ . بزرگترین درد امروز ما اینه که نمی دونیم عشق چیه . اگه بدونیم عشق چیه می فهمیم که خدا همون معشوقه و در واقع اولین عاشقه و دین همون طریق عاشقی . می دونیم که جامعه چیزی جدا از یه سری عاشق سرگشته که برای رسیدن به معشوقشون همگی با هم تلاش می کنن نیست . درخواهیم یافت که مهم نیست که اول مرغ بوده یا تخم مرغ مهم اینه که اینا اصلا برای چی بوجود اومدن . همین آخری دلیل بودن ؛ ما چرا هستیم ؟ مذهبیون میگن برای این که شایستگی وجود رو داشتین . اون یکی ها میگن برای این که دوره ای رو خوش باشین و بعدش هیچ . یکی دیگه ای ها میگن برای این که فقط تویی که می تونی باشی نه کس دیگه ای ... ما هستیم برای این که عاشق باشیم . با تمام این که می دونم راجع به این عشق و عاشقی خیلی بد مانور داده میشه ؛ خیلی بد گفته میشه ؛ خیلی به اشتباه رفتیم و عشق رو با هوی و هوس هامون قاطی کردیم و معجونی ساختیم که خودمون هم نمی دونیم چیه ؛ می دونم خیلی برای همه سخت شده تحمل این جور نوشته ها ولی من از این موضوع می نویسم اونقدر که یا دیگه آبدارچی در آبدارخونه رو تخته کنه . یا شماها بیاین و در اینجا رو گل (به کسر گاف) بگیرین . یا بلاگ اسکای دیگه حوصله اش سر بره . یا هم یادم بدین که دیگه از عشق ننویسم . حالا هی بگین خودشو لوس می کنه . به قول این بچه تیریپ های با کلاس (نوپرابلم) . ولی شما رو به اونی که می پرستین و دوستش دارین قسم ٫ نگین که این روی حساب این که امروز فقط به این موضوع فکر می کنه از عشق دم می زنه دو روز دیگه که از این سن بگذره یادش میره و این باد از کله اش میره . نه اونی که یه همچین فکری می کنه یا از این که خودش بگه که هنوز عاشقه می ترسه یا هم هنوز طعم واقعی عشق رو درک نکرده . اصلا چرا وقتی میگن عشق همه یا یاد این عشق و عاشقی های از نوع بالیوودی میون دختر دبیرستانی ها و پسرهای زیر 20 سال یادشون میاد . یا هم دسته عارف مسلک یاد یکتا قادر متعال میفتن . عشق رو یه شکل کلی براش در نظر بگیرین تا راحتتر بشه باهاش کنار اومد و ازش حرف زد . اگه موقع شنیدنش یه مفهوم خاص رو برا خودتون تداعی نکنین اون وقت می تونین راجع بهش حرف بزنین .

عشق به خالق افلاک ... عشق به افلاک ... عشق به ماوراء الطبیعه ... عشق به شمع و گل و پروانه .. عشق به درخت و دریا و دشت ... عشق به آدم ... عشق به آدمی از جنس مخالف ... عشق به عاشقی ... 
راستی اون کیسه پلاستیکی هنوز دم دستتونه ؟ اگه آره می تونین دیگه بندازنیش توی سطل آشغال متن تموم شد و احتمالا اون کیسه هم دیگه پره ...

والسلام

پدرخوانده