خواب و خواب و خواب و...

به چشماش نگاه کردم مثل همیشه خوشرنگ بودن اما ستاره های اشک خوشرنگترش کرده بودن ...
حس کردم آخرین باریه که من می بینمش
چقدر حس بدی بود
به خودم می گفتم اشتباه می کنم
چقدر می ترسیدم
چقدر می ترسیدم
دیگه اگر این چشمها رو نبینم
اگر این زیباترین تابلو دیگه دیده نشه
تابلویی که ((تو)) وسطش نقش بسته بود
هزارتا ستاره از روی گونه هاش تا روی چونه اش سقوط کرده بودن
چه سقوط دردناکی بود
زمین قلبم با این همه ستاره سوراخ می شد
به خودم گفتم زمین اینقدر دردش می یاد اگه یه روزی ستاره ای روی زمین بیافته ؟؟؟!!!
به سنگ سردش نگاه کردم و گفتم : می گفتن قویتر از این حرفها بودی
بهم گفت : با تقدیر نمی شه جنگید ...
به دستاش نگاه کردم یه شمع روشن به طرفم دراز کرد با احتیاط...
بهم گفت : بگیرش نگران نباش اگر باهاش بدوئی هم خاموش نمی شه
از خواب پریدم
روی سنگ قبر خوابم برده بود!!
مردم با ترحم نگاهم می کردن !!
روی سنگش رو برای هزارمین بار خوندم ...
کنار تو می یام
                   آروم پا می زارم
                                        چراغی تو دستات شبها جا می زارم

                           تا روشن بمونه آسمون بی ستاره


پانوشت
----------------------------------------
۱. این نوشته از افق روشن بود.
۲. روزهای خیلی بدی رو می گذرونم.
۳.دلم خیلی گرفته.
۴. به آبدارچی هم خیلی حسودیم می شه پابوس امام رضا رفتن سعادتیه به خدا.
۵. دیگه نمی دونم چی باید بگم.