اینروزا عادت همه رفتن و دل شکستنه
جرم تموم عاشقا پای کسی نشستنه
اینروزا درد عاشقا فقط غم ندیدنه
مشکل بی ستاره ها یه کم ستاره چیدنه
اینروزا کار آدما تو انتظار گذاشتنه
ساده ترین بهونشون ازهم خبر نداشتنه
اینروزا سهم عاشقا حسرت و بی وفاییه
جرم تمومشون فقط لذت آشناییه
اینروزا کار آدما دلای پاک و بردنه
بعدش اونو گرفتن و به دیگری سپردنه
این روزا هیچ مسافری بر نمی گرده به خونه
چشمای خسته تا ابد به درب بسته می مونه
اینروزا قصه ها همش قصه دل سوزوندنه
خلاصه حرف همه پر زدن و نموندنه
جنس دلای آدما این روزا سخت و سنگیه
فقط توی نقاشیا دنیا قشنگ و رنگیه
اینروزا اشکامون فقط چاره بی قراریه
تنها پناه آدماعکسای یادگاریه
آرزوهام راضی شدن ، دیگه بهت نمی رسم
گفتم چیا گفتی بهم ، گفتی که آینده داری
دنیا همش عاشقی نیست ، گریه داری ، خنده داری
گفتم که گفتی من باشم به لحظه هات نمی رسی
به قول دل شاید دلت گرو باشه پیش کسی
خلاصه گفتم که چشات قصد رسیدن نداره
رؤیاها کاله و دسات خیال چیدن نداره
گفتم که گفتی زندگی ت غصه داره ، سفر داره
هم واسه من هم واسه تو با هم بودن خطر داره
گفتم تو گفتی رؤیاها مال شبای شاعراس
شهامتو کسی داره که شاعر مسافراس
مسافرا اون آدمان که با حقیقت می مونن
تلخیاشو خوب می چشن ، غصه هاشو خوب می دونن
گفتم فقط می خوای واست یه حس محترم باشم
عاشقیمو قایم کنم ، تو طالع تو کم باشم
گفتم که گفتی ما دو تا بهدرد هم نمی خوریم
ولی یه جا مثل همیم ، هر دومون از قصه پریم
گفتیم تو گفتی می تونیم یادی کنیم از همدیگه
اما کسی به اون یکی لیلی و مجنون نمی گه
گفتم تو گفتی سهممون از زندگی جدا جداس
حرف تو رو چشم منه ، اما اینام دست خداس
هر چی که تو گفته بودی ، گفتم به دل بی کم و بیش
حال خودم ؟ نه راه پس مونده برام نه راه پیش
این حرفای خودت بوده ، از من دیوونه تر دیدی ؟
اصلا نگفتم اینا رو خودت دیدی یا شنیدی
دلم که حرفاتو شنید ، اول که باورش نشد
ولینه ، بهتره بگم ، نفهمیدش ، سرش نشد
یه جوری مات و غمزده ، فقط به دورا خیره شد
زنگ ازرخش نه ، نپرید ، شکست و مرد و تیره شد
بلور رویا هام ولی چکید ، مث خواب تگرگ
آرزوهام از هم پاشید ، رسید ته کوچه ی مرگ
راستش ازم چیزی نموند ، به جز همین جسم ظریف
خوب می دونی چی می کشه غریب تو خونه ی حریف
نگی چرا نوشته هام لطیف و عاشقونه نیست
رؤیا و آرزوم که هیچ ، حتی دل دیوونه نیست
زیبا باید تنهایی من این نامه روسیا کنم
رسم گذشتهها می گه باید به تو نگا کنم
حرفاتو گفتم به خودت ، ببینی راستی تو زدی
اصلا توی ذات تو هست ، یه همچی چیزی بلدی ؟
اگر تو بیداری بودی ، بشین میادش خبرم
اگر نگفتی بنویس ، من می خوام از خواب بپرم
دوست دارم چه توی خواب ، چه توی مرگ و بیداری
فدای یک تار موهات ، که تو من و دوس نداری
مواظب آدما باش ، زندگی گرگه زیبا جون
خدای رویای منم ، هنوز بزرگه زیبا جون
پانوشت :
از شعرای مریم حیدرزاده
می دونم خیلی زیاد شد ولی حوصله نداشتین نخونین عیب نداره
سلام
دیشب ساعت یک و نیم بود که من و مادرم از بیمارستان برگشتیم حالش زیاد خوب نبود من هم خیلی خسته بودم بعد از اینکه مادر رو خوابوندم روی صندلی ولو شدم توی گیجی بودم که صدای تلفن بلند شد گوشی رو برداشتم یکی از دوستای قدیمی بود از صدای نفسهاش فهمیدم که داره گریه می کنه
بی مقدمه ازم پرسید بهاش چقدره ؟
- بهای هفت سال زندگی کردن ؟
- بهای هفت سال عاشق بودن ؟
- بهای هفت سال دیدن و دم نزدن ؟
- بهای هفت سال از خودت گذشتن بخاطر دیگری؟
- بهای هفت سال دعا کردن و خون دل خوردن ؟
- بهای هفت سال از دل و جان عاشق بودن ؟
- بهای هفت سال تباه شدن سالهای عمر و جوانی ؟
- بهای سوسوی چشمی نورچشمی که همه جا دنبالش بود ؟
- بهای سوختن ؟
- بهای گذشتن ؟
- بهای پایمال شدن ؟
- بهای خراب کردن و رفتن؟
- بهای حرفی که (( حالا هم چیزی نشده عیسی به دینش موسی به دینش سعی می کنم تا اونجا که بتونم در حقت برادری کنم ))!!!!
- بهای شکستن؟
نمی دونستم چی میگه چرا میگه ؟
ساکت بودم این اواخر از حال و روزش خبر نداشتم به یکباره فریاد زد بگو افسون بگو بهاشون چقدره یک میلیون دو میلیون گفتم نه بهای اینها رو نمیشه پرداخت؟
گفتم نه اون بیشتر از اینا بهت بدهکاره خیلی بیشتر .......
گفت جبران میشه با پول ؟
گفتم نه.......
گفت آره بخصوص بهای صدای شکستن دلی که هنوز طنینش توی گوشمه صدای شکستن غروری که دیگه درست بشو نیست .....
گفت افسون بدهکاره به من خیلی بدهکاره
و بعدشم صدای بوق تلفن
هنوز صداش توی گوشم بود که یبار دیگه تلفن زنگ خورد خودش بود گفت افسون من گذشتم من از طلبم گذشتم .....
من گذشتم ایشاا....... خدا هم ازش بگذره
الهی سینه ای دردآشنا ده غم از هر که بستانی به ما ده
فقط حق را جمیل یافتم
سلام دوستان
امید وارم همگی خوب خرم باشید
نمیدونم چرا هرکاری میکنم نمیتونم چیز های که تو فکرم توی وب بنویسم شاید چون خیلی زیادن با هم قاط زدن
این چند وقتی که وبلاگ رو بسته بودیم یعنی اینکه چی زی نمینوشتیم یه طورای تنبلم کرده یا بهتر بگم نمیتونم افکارم اگر فکری داشته باشم با هم جمعشون کنم
خیلی دلم میخواست در مورد تپه های باستانی شوش بنویسم ولی هرکاری میکنم نمیتونم
فقط یه اشاره میتونم بکنم که این تپه دیگه وجود نداره گردن اونی که گفته یکی از آشنا ها چند وقت پیش امد پیشم گفت خبر داری از شوش گفتم نه گفت شهرداری یه قسمت از زمین شوش داده به دانشگاه تپه رو هم بهش نشون داده گفته تا پای این تپه رو میتونی هرکاری دلت میخواد بکنی اونا هم لودر میندازن یا علی مدد جالبه تا پای تپه رو لودر میندازن بعدش میگه ما تا اینجارو که صاف کردیم این تپه چی بزارید اینم ترتیبشو بدیم
خلاصه دیگه تپه باستانی شوش وجود نداره به همین راحتی فقط میراث فرهنگی میزنه تو سر خودش که ای داد بی داد میدونید این تپه شهر گمشده هست چند هزار سال قدمت داره .........
خیلی مسخرس چند وقته پیشم بیل میکانیکی داشته توی خوزستان مابینه اهواز شوش داشته کار میکرده زده یه شهر باستانی زیر خاک رو داغون میکنه
واقعا یعنی اگر فرنسوی ها آلمان ها نباشن ما نمیتونیم این جور مکانها رو پیدا یا نگه داری کنیم
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
جای روژین خالی یه کم اطلاعات بگیریم ازش چون خودمم دقیق نمیدونم چه اتفاقی افتاده
آبروی هرچی همکار روژین بود بردم
البته یه گزارش توی نت خوندم که نوشته بود کشاورزان این بلا رو سر اون تپه اوردن در هر صورت اون تپه باستانی که بر میگشت به قبل از میلاد مسیح دیگه وجود نداره
آبدارچی باستان شناس نما