واسه شاد بودن بهونه نگیر ...

بسم حق

سلام

خب ۱۰ روز هم از سال نو گذشت . تو این چند روزه احتمالا بازار دید و بازدید و صله ارحام داغ بوده و حتما تا جایی که تونستید سعی کردید که کینه ها رو بریزید دور . ما توی مشهد یه رسمی داریم که هر کسی یه روزی رو تعیین می کنه که همه اهل فامیل جمع بشن اونجا و به اصطلاح (( جلوس )) میگن . این جلوس ها یه خاصیتش اینه که اگه نتونسته باشی به هر دلیلی به دیدن یکی بری ٫ از اونجایی که مطمئنا دیگرون خونه نیستن فقط میری سراغ یکی . حالا از این رسم بگذریم که اصلا موضوع حرفم این نیست .
توی این جمعها عموما همون حرفای همیشگی شنیده میشه مردها از وضع اقتصادی و بازار و ماشین و سیاست و آمریکا و تونی بلر و عراق میگن . زنها هم از طلا و جواهر و لباس فلانی و خونه اون یکی و اوا خاک به سرم شد ...
توی یکی از همین جمعها نشسته بودیم که یکی از علیا مخدره ها فرمودند که : قدرت خدا رو می بینی همچین که بهار میاد انگار که این درختا هم می فهمن ٫ سبز میشن . جمع یه کمی با سوادتر زیر لب خنده ای کردند و به کم سوادی طرف خندیدن . جمع دیگه ای هم که از همون قماش بودن شروع کردن به صحبت کردن در مورد این موضوع جدید که مطرح شده بود . ولی خب خداییش یه لحظه فکر کنین به این جمله . میشه از همین جمله عامیانه و خنده دار چیزی رو پیدا کرد .
انگاری که جرقه ای بزنه . راست میگه ها چرا اینجوری شده . چرا به جای این که بهار بودنش رو مدیون سبز شدن درختها باشه ٫ برعکسش در نظر گرفته میشه . اینجوری بذارید بگم آیا بهار نشونه سبز شدن درختهاست ؟ یا سبز شدن درختها دلیل بر اومدن بهار ؟
این یکیشه . اصلا همین دور هم جمع شدن توی روزهای اول سال چه دلیلی داره ؟ چرا سیزده روز ؟ چرا روز سیزده رو توی دشت و دمن می گذرونیم ؟
چرا تولدمون رو جشن می گیریم ؟ چرا سالروز به دنیا اومدنمون مهمه ؟
آیا اینا فقط واسه اینه که ما بیایم از همدیگه صحبت کنیم؟ فقط غیبت کنیم ؟
اصل چیه ؟ اصل دور هم جمع شدن نیست ؟ دیدن و گفتن و خندیدن و با خبر شدن از همدیگه نیست ؟ آیا دونستن قیمت ارز و این که امروز جرج بوش با سگش چیکار کرده و کجا رفته مهمتره یا دونستن لباس فلانی و طلاهای فلانی  ... یا این که ببینم واقعا حالت چطوره ؟ اوضاع زندگیت رو به راهه ؟ راستی شنیدی فلان جوک رو ؟
چرا نخندیم چرا شاد نباشیم اونم تو این قرن . قرن ماشین و دود ٫ قرن آهن و سنگ ٫ قرن اتم و موشک ٫ قرن .... (ایناهاش به علت این که یه کمی بوی سیاست میداد از جانب سردبیر حذف گردید لطف سعی در پر کردن این نقطه چین ها نداشته باشید که خیر نمی بینید)
اینجاهاش رو دیگه عمرا بذارم سانسور کنن . جالب اینجاست که این نظام ما هم به روزهای وفات و عزا بیشتر توجه می کنه . تمام روزهای وفات و رحلت و از دست دادن ها تعطیله ولی روزهای ولادت نه . تو این دوره زمونه خیلی بهونه واسه شادی کردن داریم که اینجوری هم هی کمتر و کمترش می کنیم .
آآآآآآآآآآاییییییییی ملت !!!!!
به خدا وقتی برای شاد بودن نداریم . به خدا این دور هم جمع شدنا معنی دیگه ای داشته . اینقدر به این مفهوم و معنی اصلی بی توجه بودیم که حالا جشن مهرگان دیگه نداریم . جشن شالی و امثالهم هم دیگه خیلی کم دیده میشه .
این که یه سال از عمر من و تو گذشت چه فایده ای داره دونستنش که بخوایم براش جشن بگیریم جز این که با جمع شدن دور هم ٫ یادآوری می کنیم که بابام جان وقت کمه یه سال دیگه هم به آخر عمرمون نزدیکتر شدیم . جون من بیا دستمو بگیر ...
بابا همونجوری که اون ننه زمستون جای خودشو به جوان رعنای بهاری داده بیا تو هم بهاری شو بیا جوونی و شادابی رو یاد بگیر .
در انتها باید بگم که من خودم در ۲۱ سالگی (یه کمی به خودم آوانس دادم) قیافه ای مثل ۳۵ ساله ها دارم ٫ موهام سفید شده ٫ افکارم پوسیده ٫ ذهنم پیر شده ٫ دلم پوکیده .

والسلام

پدرخوانده سابق - رو به موت امروز