فقط حق را جمیل یافتم


زنی که کارش بردن ماست محصول خانه به دکه یی بقالان بود از عشق جوانی می سوخت و کام جستن را فرصتی می جست که ناگاه خبر یافت معشوقه به مرگی نا منتظر در گذشته است.

چون مار سر کوفته بر خود پیچید اما از وحشت آن که شوهر و بستگان او راز عشق ممنوعش را دریابند آن فغان در گلو شکست و دم بر نیاورد تا صبح روز دیگر که تغار بر سر به کار بردن ماست از خانه دور شد در میان راه به عمد لنگی زد تا تغار بیفتاد و بشکست .

آنگاه بر سر تغار شکسته نشست،سر به زیر چادر خود کشید و به بهانه ی تغار و ماست زیان کرده دیری بر نا کامی ی خویش اشک ریخت .
اما در ان حال گروهی گرسنه بی توجه به  زاری ی او پاره های تغار را ربود به اشتهای تمام ماست می لیسیدند.
رهگذری که قضا را از ماجرای عشق زن آگاه بود در رسید و چون آن حال بدید

گفت:

تغاری بشکند ماستی بریزد
جهان گردد به کام کاسه لیسان


آبدارچی