فقط حق را جمیل یافتم




سلام .

من قبل از اینکه این وبلاگ رو با کمک دوستان راه اندازی کنیم یه وبلاگ داشتم به نام

سوشیانت

و با اسم  آخرین عیار  اون وبلاگ رو خط خطی میکردم یه دوست خوب پیدا کرده بودم بچه شیراز بود از نوشتهاش  خیلی خوشم میمد   تا اونجای که میتونست از عربی توی نوشته هاش استفاده نمیکرد


این دوست خوب بهم لینک داد ولی با اسم دزد  ......

اخه همونطوری که خودتون میدونید عیاران از  پولدارا میدزدیدن به فقرا کمک میکردن


هرچی با هم کلنجار رفتیم نشد گفت من اسم عربی توی وبلاگم نمیزارم  منم اون موقه ها هرچی  گشتم نتونستم دلیلی بیارم بر اینکه این کلمه عربی نیست البته بماند که خودمم  قبول داشتم که عربی


تا اینکه دیروز با یه وبلاگ خیلی باحال آشنا شدم  یه نوشته توی این وبلاگ دیدم در مورد مهری شدن  در مورد پهلوان های ایران باستان بود


توی قسمت چهارم مهری شد متنی نوشته شده بود در مورد عیار 


بخش ٤: عیار - مهریان به یکدیگر «یار» می‌گفتند. «اییار» واژه‌ای پهلوی و به معنی یار و دوست است. در دوران اسلامی در ایران، اییار را «عیار» نوشتند. کتاب دلچسب سمک عیار (سامک اییار) به تازگی نونگری و چاپ شده است. عیار در زبان عربی ریشه ندارد و همان واژه‌ی «اییار» است که آنرا «عیار» نوشته‌اند.

یار غار - مهریان ایران می‌پنداشتند که مهر، شب یلدا در غاری در کوه البرز به جهان آمده است. از این رو تا جایی که می‌شده، در غارها گردهم می‌آمدند و چون بیشتر غارها کوچک‌اند، مهریان برای بجا آوردن آیین مهر، به گروه‌های کوچک به غار می‌رفتند و در غارها «یار غار» یکدیگر می‌شدند.


ولی حیف اون دوست عزیز رو دیگه نمیبینم تا بهش با افتخار بگم عیاری ریشه عربی نداره مال ایران  باستان 




آبدارچی ( آخرین عیار )